نظام بازبینی در زبان فارسی معاصر: تحلیلی از مشخصه های حالت و تتا با رویکرد کمینه گرا

پژوهش حاضر با هدف بررسی نظام بازبینی در زبان فارسی معاصر و تحلیل مشخصه های حالت و تتا در چارچوب کمینه گرایی صورت گرفته است. این پایان نامه با روش توصیفی- تحلیلی به توصیف چگونگی بازبینی حالتهای ساختاری فاعلی، مفعول رایی، ازی، برایی، بایی و به ای و نقشهای تتا در جملات دارای فعل مرکب متعدی در چارچوب فرضیه های موجود در برنامه کمینه گرا پرداخته و به نتایج قابل توجهی دست یافته است. تمامی حالتهای ساختاری گروههای اسمی در رابطه هسته- مشخصگر بازبینی می شوند و به محض ادغام با هسته گروه نقش تتای آنها مورد بازبینی قرار می گیرد. آنچه جالب توجه است نقش عنصر "را" در بازبینی حالت مفعول رایی است؛ البته اگر بروز واجی داشته باشد، بر خلاف فرضیه های جهانی چارچوب کمینه گرا، بازبینی حالت مفعول رایی توسط این عنصر صورت می گیرد. نکته دیگر آنکه در بازبینی سایر حالتهای مفعولی رابطه تنگاتنگی وجود دارد میان مشخصه بازبینی کننده و نقش تتایی که حرف اضافه به گروه اسمی متمم خود اعطا می کند، بطوریکه همزمان با بازبینی حالت ساختاری، نقش تتای گروههای حرف تعریف نیز بازبینی می شوند. از سوی دیگر رابطه معناداری میان همه حالات دستوری و نقشهای تتایی گروه های اسمی نمی توان قائل شد و بر این اساس نمی توان افعال را به دسته بندی های مشخصی تقسیم کرد.